This paper highlights an escalation model documenting steps by which some youth escalate from minor antisocial problems to serious forms of delinquency, including violence. To highlight the features of such an escalation model, we contrast it with knowledge of developmental sequences and developmental trajectories, preferring a more clinically relevant escalation model of different pathways to serious antisocial outcomes. The escalation model presented consists of three pathways, one referring to escalation from minor aggression to violence (called the overt pathway), the second pathway referring to escalation from minor to major property offenses (called the covert pathway), while a third pathway represents escalation in conflict with authority figures. The pathway escalation model has been intensely researched and validated on longitudinal data for boys and girls. Implications for clinical practice are highlighted.
Lees het hele artikel gratisHet Tijdschrift Kinder- & Jeugdpsychotherapie is gratis voor leden, niet-leden kunnen een enkele editie kopen voor € 17,- plus verzendkosten.
N.B. Sinds 2024 wordt het tijdschrift uitgegeven door Boom Uitgevers. Nummers vanaf 2024 kunnen worden besteld via medisch@boom.nl
Bestel - of - Log inIn het begin van een hopelijk inspirerend nieuw jaar brengen wij een themanummer uit over Vaderschap. Een tijdloos thema met grote actualiteits-waarde en urgentie. Maatschappelijk worden vaders nog te vaak op een zijspoor gezet. Hoewel steeds meer wordt erkend dat vaders hun eigen belangrijke rol vervullen in de opvoeding van kinderen, ligt de verantwoorde-lijkheid in de praktijk nog vaak bij moeders, zeker na scheiding. Kinderen die zonder hun vader met alleen hun moeder opgroeien, hebben statistisch vaker te maken met jeugdzorg, politie en justitie, en krijgen vaker diagnoses als ADHD. Kinderen missen – ook in het onderwijs – te vaak het mannelijk rolmodel. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Oog hebben voor de verantwoordelijkheid en kwetsbaarheid van vaders kan helpen om hen meer te betrekken bij hulp-verlening en de zorg voor de kinderen.
This paper highlights an escalation model documenting steps by which some youth escalate from minor antisocial problems to serious forms of delinquency, including violence. To highlight the features of such an escalation model, we contrast it with knowledge of developmental sequences and developmental trajectories, preferring a more clinically relevant escalation model of different pathways to serious antisocial outcomes. The escalation model presented consists of three pathways, one referring to escalation from minor aggression to violence (called the overt pathway), the second pathway referring to escalation from minor to major property offenses (called the covert pathway), while a third pathway represents escalation in conflict with authority figures. The pathway escalation model has been intensely researched and validated on longitudinal data for boys and girls. Implications for clinical practice are highlighted.
Lees het hele artikel gratisPittige Jaren (Incredible Years) is een bewezen effectieve oudertraining in opvoedingsvaardigheden voor ouders van kinderen met gedragsproblemen in de leeftijd van 3 tot en met 8 jaar. Bij dit ouderprogramma komen ouders wekelijks samen in een groep, waarbij de discussiëren over en oefenen met verschillende opvoedingsvaardigheden. Ouders zoeken hierbij naar eigen oplossingen voor hun problemen en worden door het hanteren van een ‘collaboratief model’ door de trainers (group leaders) niet afhankelijk gemaakt van de hulpverlening, maar leren hun kracht kennen om zelf verder te kunnen. Zowel in internationaal, als in Nederlands onderzoek wordt de effectiviteit van dit ouderprogramma keer op keer aangetoond bij zeer uiteenlopende doelgroepen, mede als gevolg van een degelijk supervisiesysteem. Wat betreft implementatie in Nederland staat dit ouderprogramma nog in de kinderschoenen; meer bekendheid over deze bewezen effectieve interventie maakt mogelijk dat meer gemeenten en instellingen de meerwaarde van dit ouderprogramma gaan zien, waardoor er meer kwalitatief goede hulp voor ouders van jonge kinderen met gedragsproblemen beschikbaar wordt.
De politieke theorie van Hannah Arendt leert ons dat de zorg voor mensen om een specifieke activiteit vraagt: niet werken, maar handelen. In het handelen verschijnen mensen als unieke wezens die in staat zijn om te beginnen. De handeling bij uitstek is het vergeven, waarbij het leven van dader en slachtoffer vernieuwd wordt. Deze vergeving heeft niets met medelijden te maken.
De basishouding en uitgangspunten van de bij het Anna Freud Centre ontwikkelde werkwijze rondom jongeren met complexe problematiek, waaronder psychiatrische problemen, wordt besproken. AMBIT (Adolescent Mentalization-Based Integrative Therapy) richt zich op jongeren die moeilijk te bereiken zijn voor de hulpverlening, en gebruikt daarvoor het gedachtegoed van het mentaliserend werken en richt zich niet alleen op het werken met de jongere en zijn gezin, maar bovenal ook op de samenwerking tussen organisaties, binnen het eigen team en hoe in de hectiek het mentaliserend vermogen zo goed mogelijk in stand te houden.
Naar aanleiding van de aanklacht tegen de gezinsvoogd na de moord op het meisje Savannah alweer zeven jaar geleden, is in 2009 de verwijsindex risicojongeren (VIR) ingevoerd. De VIR is een digitaal systeem dat risicosignalen van hulpverleners over jongeren tot 23 jaar bij elkaar brengt. Hulpverleners komen door de meldingen sneller te weten of een kind (jongere) ook bekend is bij een collega (of -instelling), zodat zij kunnen overleggen over de beste aanpak. DE VIR is inmiddels een onderdeel geworden van de nieuwe Jeugdwet die per januari 2015 is ingegaan. Van vrijblijvendheid is dus al lang geen sprake meer; maar hoe moeten wij nu handelen?
