'Even meedenken'

Op het plotseling overlijden van dr. Max (M.G.) Güldner is geschokt gereageerd. "Veel te vroeg is onze bevlogen, inspirerende en vooral fijne en gewaardeerde collega van ons heengegaan", zegt Constantijn Swagerman namens het bestuur van de VKJP.

"Max, of het nu in de rol van therapeut, docent of supervisor was, je wist mensen te raken en inspireren. Tot het laatst was jij vol passie bezig en nog ontzettend scherp. Wij zullen je enorm missen en wensen Hellen veel sterkte met dit grote verlies", aldus Swagerman die memoreert aan de momenten waarop Güldner buiten zijn sigaartje rookte en altijd aanspreekbaar was om 'even mee te denken' over een ingewikkelde casus. Commissievoorzitter Petra Flad kijkt met veel waardering terug op Güldners inzet voor de Commissie Ouderbegeleiding, waar hij – altijd bereikbaar – klaarstond voor de vereniging. "Met humor en stijl kon hij vastgelopen discussies gemakkelijk vlottrekken."

Dierbaar
Hij betekende veel voor de vereniging, maar de VKJP betekende ook veel voor hém, weet oud-VKJP-voorzitter Wieneke Goenee. Zij bestuurde de Vereniging voor Kinder- en Jeugdpsychotherapie jarenlang samen met Max Güldner. Goenee: "Max is overleden. Dat was niet de bedoeling. Mijn grote kameraad. Samen met Max en Dirk van Dorp begonnen. Na het overlijden van Dirk gaan Max en ik samen verder. Tien jaar bestuur van de VKJP. Dierbare vrienden geworden. Ons samen verkneukelen over hoe goed de nieuwe opleidelingen weer zijn. Iedere nieuwe lichting is weer beter. Hoe kan dat toch? Op weg naar huis koop ik een doosje Smint, de favoriete snoepjes van Max. Echte mannensnoepjes. Een Smintje als beloning, als compliment, als erbij horen, en vandaag als troost... Maar lieve Max, zonder jou, wat nou troost? Dat gaat nog even duren."

Werk en vereniging
Güldner, geboren in december 1951 in Wels (Opper-Oostenrijk), was klinisch psycholoog-psychotherapeut en werkzaam bij De Bascule, afdeling emotionele stoornissen. Hij was supervisor bij onder meer de VKJP en hoofddocent bij RINO Amsterdam en Utrecht, bij de opleidingen kinder- en jeugdpsychotherapie en klinisch psycholoog accent kinderen en jeugd. Max Güldner was lid van het dagelijks bestuur van de VKJP (2004 tot 2012) als penningmeester en secretaris, en gedurende 22 jaar een zeer actief en gewaardeerd lid van de vereniging, vooral in de Commissie Ouderbegeleiding (2002 tot 2012 en 2016 tot aan zijn overlijden).

Van crisisopvang tot promotie
Güldner kwam begin jaren zeventig naar Nederland en ging als maatschappelijk werker aan de slag bij de evangelische hulpverleningsorganisatie Tot Heil des Volks, in het crisisopvangcentrum voor drugs- en alcoholverslaafden. Na een opleiding tot arbeidstherapeut werkte hij in de eerste helft van de jaren tachtig bij het Instituut voor Epilepsiebestrijding Meer & Bosch in Heemstede. Zijn onderwijsakten pedagogiek behaalde hij bij de Vrije Universiteit in Amsterdam en in 1990 studeerde hij cum laude af, ook aan de VU, in pedagogische wetenschappen en speciale pedagogiek. Vanaf 1990 werkte Güldner bij het centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie, speciaal onderwijs, opleiding en onderzoek van het Paedologisch Instituut (PI), later De Bascule (tegenwoordig Levvel) in Duivendrecht en Amsterdam, tot aan zijn pensionering in 2017. In 1998 voltooide hij zijn opleiding tot psychotherapeut. Internationaal was hij actief als afgevaardigde van de NvPP (Nederlandse Vereniging voor Psychoanalytische Psychotherapie) bij de European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy. Güldner promoveerde in 2017 aan de VU met het proefschrift Gezonde en kwetsbare positieve zelfwaardering bij kinderen, kenmerken, functie en regulatie. Hij publiceerde onder meer over selectief mutisme in tijdschriften als Kind en Adolescent Praktijk en Kinder- & Jeugdpsychotherapie; in 2012 verscheen zijn boek Selectief mutisme bij kinderen – als een kind soms niet praat.
Max Güldner stierf onverwacht en in het harnas, na het online lesgeven. Hij is 69 jaar oud geworden.