Afgelopen week sprak ik Noël. De week daarvoor was ik gebeld door de collega van het Centrum voor Jeugd en Gezin die Noël ook ziet. Het ging weer slecht met Noël, zei zij. Noël had weer meer last van depressieve buien en had zich ook zodanig gesneden dat zijn ouders ermee naar het ziekenhuis moesten gaan. Er moet nu echt meer gebeuren, was de boodschap. Noël is een 13-jarige transjongen uit het zuiden van het land die ik al langere tijd zie. Ik had hem nog niet zo lang geleden gezien en het bericht van mijn collega verbaasde mij dus ook wel enigszins.

     Toen ik Noël en zijn vader nu zag, vertelde Noël dat het eigenlijk wel weer beter met hem ging. Het kwam er zo oprecht uit dat ik bijna ging twijfelen aan de woorden van mijn collega. Vader bevestigde weliswaar het verhaal van Noël, maar zei ook dat het eigenlijk allebei klopte. Het was de afgelopen week echter weer beter gegaan sinds Noël een tekst had gemaakt om zijn gevoelens te verwoorden. Dit hielp hem eigenlijk wel beter dan het snijden, moest hij bekennen. Noël gaf mij zijn telefoon, ik las het bericht en was direct geraakt door de diepe gevoelens die hij in deze tekst aangaf. Noël had beschreven dat het leven als transgender soms echt moeilijk was omdat mensen hem toch niet accepteerden. Het bleek dat hij door een groep jongeren was uitgescholden voor KUT-transgender. Dit raakte Noël enorm en het beetje zelfvertrouwen wat hij had opgebouwd door de steun van ouders en mensen die hem wel accepteerden zoals hij is, werd hierdoor weer flink naar beneden gehaald. ‘KUT-transgender!’ Ik probeerde me voor te stellen hoe het zou voelen als dit tegen mij zou worden gezegd als ik een transgender was, en voelde me ook rot.

     Een paar dagen daarvoor had ik met een andere transjongen ook al een gesprek gehad over acceptatie door de omgeving, en hoeveel betekenis mensen soms hechten aan een geslachtsdeel. Ik moest in dat gesprek denken aan een oud citaat van de voormalige cabaretgroep Neerlands Hoop, waarin Freek de Jonge in het kader van de toen actuele vrouwenemancipatie de onvergetelijke woorden zei: ‘Het zal nog jaaaaren duren voordat je tegen een vrouw kan zeggen: “Kerel, je hebt een kut, daar lullen we niet meer over!”.’

     Ook al kende deze jongen Neerlands Hoop niet en ook Freek de Jonge niet, hij kon wél lachen om deze opmerking. Toen ik die avond naar huis reed bedacht ik dat deze uitspraak in deze tijd eigenlijk meer van toepassing zou kunnen zijn voor de transmannen van nu: ‘Het zal nog jaaaaren duren voordat je tegen een man kan zeggen: “Kerel, je hebt een kut, daar lullen we niet meer

Zie het leven niet meer zitten kan het niet meer aan Keek vaak naar onder ging er niet van hoger staan Met verdriet in mijn ogen keek mijn mama aan Ik zei tegen haar kan het niet meer aan Ze zei tegen mij ja je kan wel Alleen speel het slim en je wint het spel En k doe mijn best maar de pijn blijft

K weet niet of je het merkt maar gaat echt slecht met mij Ook met anderen transgenders in de maatschappij Niemand accepteert ons en het doet mij pijn K wil ook maar mij mijzelf zijn En het doet mij pijn als ik mijzelf weer snij Vaak heb ik weer littekens erbij En als ik mijzelf snij dan gaat het goed Maar dan daarna zak ik weer in en het lijkt voorgoed

Met verdriet in mijn ogen lig ik op bed Met verdriet in mijn ogen lig ik op bed En het verdriet wat ik show is echt Komt uit mijn hart maar dan zonder respect

Ik wou er niet meer zijn nee ik wou weg Maar dan voorgoed naar een andere plek

Mensen houden van mij maar dat lijkt nep En het schrijven wat ik doe is een uitlaatklep Het is anders dan snijden en het voelt echt Maar ik voel mij nog steeds niet op mijn plek Als scheef sta groei ik dan nog recht?

Blijf voorgoed in mijn depressie en dat is slecht Het heeft een wending op de media maar ook in het echt En ik besef pas hoe erg ik mama kwets Als ik er ‘effe’ niet meer ben Als ik er niet ben waar ben ik dan Ben ik dan verdwaald of onder een trein beland.

Ik weet het zelf niet Ben niet in balans

Met verdriet in mijn ogen lig ik op bed Met verdriet in mijn ogen lig ik op bed Het verdriet wat ik show ja dat is echt Het komt uit mijn ❤️ maar dan zonder respect

     Ik vertelde dit ook aan Noël en zijn vader, en vroeg me toen af of je het scheldwoord ‘kut-transgender’ ook kan omdraaien in een soort geuzennaam. Net zoals mensen met een donkere huidskleur de scheldkreet zwart hadden omgevormd naar ‘Black is Beautifull!’ en net zoals de PSV-supporters de scheldkreet ‘boeren’ hebben omgevormd naar een trots door een heel stadion uitgeschreeuwd ‘BOEREN!!’ Is het ook denkbaar dat we dit bij het scheldwoord ‘kut-transgender’ kunnen doen? Noël gaf al voorzichtig aan dat hij als reactie kon zeggen dat hij in elk geval er trots op is dat hij is zoals hij is. Zou je het ook echt zo kunnen omvormen door trots te zeggen: ‘Ja, dat klopt! Ik ben een transgender met een kut! Ik ben een kut-transgender!’? Noël en zijn vader dachten erover na, en glimlachend beëindigden wij het gesprek.