Dit nummer is een etalage. Een showcase van klinische nieuwsgierigheid, van inspiratie voor empirisch onderzoek. Een galerie van ideeën die door veel collega’s in hun eigen psychotherapeutische praktijk ook kan worden toegepast. Morgen al. Het is een kwestie van de juiste vraag stellen en op zoek gaan naar het best passende antwoord. Ik noem vijf belangrijke vragen die zomaar eens ten grondslag hadden kunnen liggen aan vijf belangrijke artikelen in dit nummer:

  1. “We werken wel met die vragenlijst over zelfdoding, maar hoe betrouwbaar is die eigenlijk?”
  2. “Dramatherapie met je eigen monster story – dat lijkt wel een metafoor waarmee we boze kinderen kunnen boeien! Laten we die methode uitwerken …”
  3. “Zouden we die tool die we nu alleen als gesprekshulpmiddel gebruiken ook voor andere therapieonderdelen kunnen gebruiken?”
  4. “Zouden we verschillende therapeutische stromingen kunnen combineren om hiermee maatwerk te leveren?”
  5. “Sport en psychotherapie: zijn dat geen prachtige ingrediënten voor intensieve traumabehandeling van adolescenten met PTSS?”

Vijf collega’s, vijf professionals zijn ‘gewoon’ aan het werk geweest en stelden zich deze vragen, die opkwamen in hun klinische praktijk. Ze gingen op onderzoek uit en hebben op vijf vlakken meer duidelijkheid gekregen, ons vak beter gemaakt. En dat is precies waar de Vereniging voor Kinder- en Jeugdpsychotherapie voor staat. Ontwikkeling van het vak, door de mensen uit het vak.
Tegelijk vormen deze vijf punten een alternatieve inhoudsopgave, en een overzicht van de variëteit en complexiteit van het vak kinder- en jeugdpsy-chotherapie. Lees hier hoe deze collega’s hebben geleerd en spontaan meebouwen aan de kwaliteit van hun werk. Door onderzoek te doen, het resultaat op te schrijven en voor publicatie aan te bieden.
Veel therapeuten zijn academisch geschoold, maar terechtgekomen in de cadans van de ambachtelijke routine. Zo kun je dat voelen. Ik herinner me een bevlogen collega die over de afdeling schalde: “Doe op z’n minst een voor- en een nameting bij elke behandeling die jullie uitvoeren.” Die oproep om de ervaringen, het leren op het werk van alledag niet verloren te laten gaan is van het grootste belang. Kijk naar het enthousiasme waarmee op hetzelfde moment, ergens op vijf plaatsen in Nederland iets diepgaand is uitgezocht, een zoektocht naar wetenschappelijke evidentie. Dat verdient toch navolging nietwaar? Jullie inzendingen zijn meer dan van harte welkom.

Namens de redactie,
Ramón Lindauer.

Literatuur

Bijtenhoorn, M., & Hauber, K. (2021). Gecombineerde, intensieve traumabehandeling voor adolescenten. Een pilotonderzoek naar de haalbaarheid van intensieve traumabehandeling, gecombineerd met sportactiviteiten. Kinder- & Jeugdpsychotherapie, 48(3), 78-96.

Endendijk, J., Tichelaar, H, & Deković, M. (2021). Inzet van een serious game in psychotherapie voor jeugdige slachtoffers van seksueel misbruik. Kinder- & Jeugdpsychotherapie, 48(3), 42-59..

de Gruijter, E., & Geijsberts, R. (2021). Monster Boos. Gerichte methode voor de behandeling van boosheid bij kinderen en jongeren. Kinder- & Jeugdpsychotherapie, 48(3), 24-41.

de Vroomen, J., & van den Bogaard, M. (2021). Als een cliënt buiten de zorgstandaarden valt. Ogenschijnlijk onmogelijke (trauma)behandelingen mogelijk maken. Kinder- & Jeugdpsychotherapie, 48(3), 60-77.

Wink, L. G., van Rijnsoever, T., van der Spek, N., & Kerkhof, A. J. F. M. (2021). Onderzoek en screening van suïcidaliteit bij jongeren. Betrouwbaarheid, validiteit en bruikbaarheid van de Vragenlijst Over Zelfdoding en Zelfbeschadiging bij Jongeren (VOZZ en VOZZ-SCREEN). Kinder- & Jeugdpsychotherapie, 48(3), 6-23.