Winnaars

Het is het laatste wat ik opgeef: hoop. Geloven in een kind, in zijn veerkracht, dat het kan helen en zich zo weer kan ontplooien naar authentieke mogelijkheden. Het is een kernwaarde van mij als kinder- en jeugdpsychiater, maar ook als moeder en medemens. De laatste jaren probeer ik nog een stapje verder te gaan. Wat is er krachtig en waardevol aan bepaalde kwetsbaarheden? En zijn het dan nog wel kwetsbaarheden? Of misschien eerder kenmerken of eigenschappen? Iets wat onder bepaalde condities de ontwikkeling niet ten goede komt, maar onder andere condities de eigen ontwikkeling en die van anderen juist kan verrijken, de omgeving meer kleur geeft en van meerwaarde is in een maatschappij waar variatie nu eenmaal onze overleving als soort het meest kansrijk maakt?
Ik ken de complexiteit van deze manier van kijken. Maar toch, ik nodig u uit het eens te proberen, mocht dit niet uw gewoonte zijn. Bij elk kind opnieuw: wat is de mooie kant aan dit verdriet, deze angst, pijn of aan deze manier van denken of handelen? Het zal een interne dialoog aanmoedigen die ons helpt om niet zozeer anders, maar vooral heler naar een kind te kijken. En zo nog een scheutje liefde aan het vak toe te voegen, en dus aan de kinderen die we zien.
Dit nummer is een poging om de lichtval iets te verruimen. Weg uit de schaduw. Autisme in het licht van hoop, geloof en liefde. Het is tijd voor een ruimere blik. Een blik die niet wegkijkt van de lastige dingen in het leven, van de worstelingen, de pijn en het leed. Een die ook eerlijker is. Een die het geheel vangt en dus ook de schoonheid, het geluk en de wijsheid ziet die aan ons als mensen en dus aan onze kinderen is toebedeeld. Deze kinderen hebben zoveel te bieden, zowel ondanks als dankzij hun autisme. Ze kunnen ons zoveel leren en waar nodig ontleren. Leren dat iemand ergens supersupergoed in kan zijn, zo goed dat het bijna niet te geloven is; dat communicatie zoveel meer is dan taal; dat gevoeligheid nog steeds bestaat in deze soms zo rauwe, ogenschijnlijk gevoelloze wereld. Ze leren ons eerlijkheid in een tijd van grootschalige onrechtvaardige gebeurtenissen. En zoveel meer en zoveel anders. Ze leren ons dat we niet in stereotypen moeten denken, maar in variatie en authenticiteit. Kinderen zijn winnaars. En kinderen met autisme dus ook. Winnaars zijn niet de kinderen die altijd winnen, maar zij die niet opgeven. Zij die met hun gehele zijn iets toevoegen aan deze wereld. Laten we samen zachter zijn. Laten we samen de wereld heler maken