Het is 23 november 2022. Met de redactieleden van ons tijdschrift genieten we van een heerlijk diner en vergaderen we onderwijl. Het is ook het moment waarop ik als voorzitter afscheid neem. Samen met de redactieleden en vele auteurs heb ik mij de afgelopen dertien jaar met plezier ingezet om te komen tot interessante, lezenswaardige tijdschriftnummers.
Een van de afscheidscadeautjes die ik die avond kreeg, was het allereerste nummer waar ik als beginnend redactielid aan heb meegewerkt. De kleur van het tijdschrift was dat jaar – 2009 – paars. Alex Kolman was de voorzitter en de redactie bestond uit Renske Leskes-Kraan, Chris Roosen, Janine Rutten, Nathalie Schlattmann en Frede Worp. Regine zum Vörde sive Vörding was onze eindredacteur. Helaas is zij enkele jaren geleden overleden. Nathalie is degene geweest die mij bij de redactie vroeg. Ik weet dat ik meteen ja heb gezegd, omdat psychotherapie zo’n belangrijk vak is, waar we als kinder- en jeugdpsychiaters naar mijn mening veel te weinig in worden geschoold. Een aantal artikelen in dat nummer van 2009 ging over mentaliseren. Het had zo een themanummer kunnen zijn.
Wat is er in die jaren veranderd en wat is hetzelfde gebleven? De kwaliteit van het tijdschrift is onveranderd goed. De nadruk ligt op het verspreiden van kennis en expertise, en de toepassing hiervan. Vignetten en casuïstiek zijn in diverse artikelen te vinden. Gemiddeld verschenen er ongeveer drie nummers per jaar. Er zijn zorgen geweest over kopij en het was soms hard werken om op tijd weer een nummer af te krijgen. Enkele jaren geleden is de keuze gemaakt om te beginnen met themanummers en daar gastredacteuren bij uit te nodigen. Dat bleek een gouden greep te zijn. Gastredacteuren zijn enthousiast en de nummers worden in behoorlijke aantallen gekocht door geïnteresseerden en ook onderwijsinstellingen. Het aantal redactieleden is wel gereduceerd tot drie, met Melinda die ons secretarieel ondersteunt, en Henk Linse, onze eindredacteur, die veel werk uit handen neemt. Martine van Dongen-Boomsma is ons komen versterken. Zij is kinder- en jeugdpsychiater bij Karakter en heeft eenzelfde enthousiasme voor de kinder- en jeugdpsychotherapie als ik. Zij neemt de voorzittershamer over.

En belangrijk: het tijdschrift kan niet bestaan als er geen auteurs zijn die zich inzetten en de pen ter hand nemen om manuscripten te schrijven. Er is een enkel moment geweest waar de vraag voorlag of we niet moesten stoppen met het uitgeven van het tijdschrift, omdat er nauwelijks kopij binnenkwam en de redactie behoorlijk was uitgedund. Gelukkig is dat er niet van gekomen. Met vereende krachten maken wij nog steeds drie keer per jaar een gekleurd tijdschrift met prikkelende artikelen, dat u in de brievenbus krijgt. Een tijdschrift verbindt en is ook een uithangbord van de vereniging. Ik zou bijna zeggen: geen tijdschrift, geen vereniging.
Langs deze weg wil ik de (voormalige) redactieleden van harte bedanken voor de zeer prettige samenwerking en ik wens jullie nog vele mooie nummers toe! En mocht u twijfelen of een manuscript van uw hand de moeite waard is om in te sturen, twijfel niet en vraag de redactie om advies. We hebben vaak gezien dat een klinische vraag uitmondde in een fraai artikel waar de auteur terecht trots op is.